Bueno Sister.. Supoño que de algunha forma sabía que esto iba pasar algún día..
 Ainda quedan un par de meses , pero creo que non fai falta esperar a que non esté esa persona para escribirlle ; Por eso o fago ahora, e non cando te teña a mais de 1500 km de min.
Dende pequena estubeches o meu lado, sempre , nos momentos bos e nos malos. Cerca ou lonxe, sempre tiñas tempo para sacarme unha sonrisa, e para inyectarme unha pequena dosis de esa alegría que sempre mostras.
Conocesme mais que nadie en este mundo, mais que outros amigos, mais que meus pais, e incluso mais ca min misma. Sabes que apostaría a miña vida por ti, estando mais que segura de que non me fallarías nunca. Entendemonos tan solo con un gesto, con unha simple mirada sabemos perfectamente o que estamos pensando.  Somos máis que amigas. Somos como irmans. Porque a familia sempre nos di o que está ben e o que está mal, pero fagamos o que fagamos, sempre nos van a apoyar e aceptan as nosas decisións . Non nos van a juzgar, e si caemos, estarán ahí para axudarnos a levantar .
E eso é o que facemos nos .
Botareite moito de menos cando non estes aquí ; Pero sei que non te vas a olvidar de min, e que algún día volverás.
Pase o que pase, non cambies nunca, por nada nin por nadie. Vaste para empezar de cero, e non deixes que nadie o arruine. Sabes o que vales. Se forte. Deixa que o tempo poña todo no seu lugar, e o que teña que ser , será.
Quizas, cando nos volvamos a ver, todo sea distinto, incluso nos seremos diferentes, pero seguirás sendo unha das personas mais importantes da miña vida.
Nada fará que se perdan 17 anos de amistad, e todos os que nos quedan.
Querote.
 Sempre Sisters #